ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΘΑΡΕΙΟΣ (1915 - )
Σπλην

Αχ! δεν θα βγω ποτές απ' τον εβένινο
μεσαίωνα του αρρώστου μου εγκεφάλου,
που μέσα του καθεύδει ο μαύρος θάνατος,
σα μούμια σε πανάρχαιη σαρκοφάγο!
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
Κάθε νυχτιά βαρειές ανίες σύροντας
σαν όχεντρες στου νου μου τα συντρίμια
κι' αδειάζουνε το αισχρό τους δηλητήριο
στο σκαραβαίο της σάπιας θέλησής μου.

Κάθε νυχτιά στα σάβανα της σκέψης μου
η Απόγνωση τινάζει τα φτερά της
κι' η νικημένη Ελπίδα εναγκαλίζεται
τις μέρες τις χωλές των περασμένων.

Κάθε νυχτιά αριθμοί, τεφρένιες χίμαιρες,
δεφτέρια πληρωμής, λαβείν και δούναι,
κείτονται σωρηδόν μες τον απύθμενο
βόθρο της σκοτεινής μου υπόγειας μνήμης.

Κάθε νυχτιά σύν, πλήν, επί, λογάριθμοι,
προβλήματα ζωής για το στομάχι,
συγκρούονται προς άλληλα στην Άβυσσο
του τραγικού μου αφώσφορου κρανίου.
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
Αχ! δεν θα βγω ποτές απ' τον εβένινο
μεσαίωνα του αρρώστου μου εγκεφάλου,
που μέσα του καθεύδει ο μαύρος θάνατος,
σα μούμια σε πανάρχαιη σαρκοφάγο!