ΝΙΚΟΛΑΣ ΦΥΛΛΑΣ
Φιγούρα αριθμημένη

Φιγούρα αριθμημένη σε καρτέλλα,
(τη ζήση μας την κυβερνά η τρέλλα)
Άψυχος αριθμός σ' ένα μητρώο
και τέλος, «χρυσοίς γράμμασι» σε ηρώο.

Κι' αγαπάμε παράφορα τη ζήση.
Μας τρέφουνε με ψεύδη και με μίση΄
Σκοτώνεις, σε σκοτώνουν άγνωστοί σου,
πώχουν κι' αυτοί την τύχη τη δική σου.

Ποιό αμάρτημα, ποια αιώνια καταδίκη,
(η ίδια μας ζωή δε μας ανήκει)
Στο ίδιο ηρώον ο ήλιος να χρυσώνει
σα σύμβολο: πατέρα, γιό κι' εγγόνι.

Είναι ο χαμός σας σπαραγμός μές στην κραυγή μου,
συνάνθρωποί μου, φίλοι μου, αδερφοί μου.