ΝΙΚΟΛΑΣ ΦΥΛΛΑΣ
Φιγούρα αριθμημένη
Φιγούρα αριθμημένη σε καρτέλλα,
(τη ζήση μας την κυβερνά η τρέλλα)
Άψυχος αριθμός σ' ένα μητρώο
και τέλος, «χρυσοίς γράμμασι» σε ηρώο.
Κι' αγαπάμε παράφορα τη ζήση.
Μας τρέφουνε με ψεύδη και με μίση΄
Σκοτώνεις, σε σκοτώνουν άγνωστοί σου,
πώχουν κι' αυτοί την τύχη τη δική σου.
Ποιό αμάρτημα, ποια αιώνια καταδίκη,
(η ίδια μας ζωή δε μας ανήκει)
Στο ίδιο ηρώον ο ήλιος να χρυσώνει
σα σύμβολο: πατέρα, γιό κι' εγγόνι.
Είναι ο χαμός σας σπαραγμός μές στην κραυγή μου,
συνάνθρωποί μου, φίλοι μου, αδερφοί μου.